Diary 1

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18

die wir uns erziehen müssen. Für die Erziehung will ich nun gleich von vornherein ganz andere Methoden vor= schlagen, als Sie sie haben. Zunächst ist da das Princip der Wohl= thätigkeit, das ich für durchaus falsch halte. Sie züchten Schnorrer. Charakteristisch ist, dass bei keinem Volk so viel Wohlthätigkeit und so viel Bettel vorkommt, wie bei den Juden. Es drängt sich Einem auf, dass zwischen beiden Erscheinungen ein Zusammenhang sein müsse. So dass durch die Wohlthätigkeit der Volks­charakter verlumpt.“ Er unterbrach mich: „Sie haben ganz Recht.“ Ich fuhr fort: „Vor Jahren hörte ich, dass Ihre Ver= suche mit den Juden in Argentinien schlechte keine oder schlechte Versuche ergeben.“ „Wollen Sie, dass ich Ihnen zwischen= durch antworte, wenn ich eine Einwendung habe?“ „Nein, mir ist lieber wenn Sie mich den ganzen Körper mei­ner Auseinandersetzung geben lassen. Ich weiss, dass Einzel­nes den

whom we must educate for our purposes.

 

“Now, with regard to education, I propose to employ, from the outset, methods quite different from those which you are using.

 

“First of all, there is the principle of philanthropy, which I consider completely erroneous. You are breeding shnorrers [beggars]. It is symptomatic that no other people shows such a great incidence of philanthropy and beggary as the Jews. It strikes one that there must be a correlation between these two phenomena, meaning that philanthropy debases our national character.”

 

He interrupted me: “You are quite right.”

 

I continued:

 

“Years ago I heard that your attempts to settle Jews in Argentina had had poor results, or none.”

 

“Would you like me to reply to you as you go along whenever I have an objection?”

 

“No, I would prefer that you permit me to give you the whole substance of my presentation. I know that some of the 

ואותם אנו צריכים לחנך בשבילנו.

 בשביל תהליך החינוך רוצה אני להקדים ולהציע שיטות השונות לגמרי מאלו שלך. בראש ובראשונה בעניין של עקרון הצדקה, שהוא בעיני שגוי לחלוטין. אתה מגדל שנוררים. אופייני שאצל שום עם אין צדקה כה רבה וקבצנות רבה כל־כך כמו אצל היהודים. מן הסתם יש קשר בין שתי התופעות. כלומר, שהצדקה מסאבת את האופי הלאומי".

הוא הפסיק אותי: "אתה צודק מאוד".

המשכתי: "לפני שנים שמעתי שנסיונותיך בארגנטינה עם היהודים אינם נושאים פרי או שאינם עולים יפה".

"התרצה שאענה לך מיד כשאני רוצה להשמיע השגות?"

"לא, נוח לי יותר אם תרשה לי להציג את כל מערכת טיעוני. אני יודע שפרט זה או אחר

P. 35