Diary 1

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18

schäftigen. Sie dachten ja ur­sprünglich auch nicht daran, Patron der Juden zu werden. Sie waren ein Banquier, machten grosse Geschäfte; endlich verwenden Sie Ihre Zeit und Ihr Geld auf die Judensache. — So war ich von Haus aus ein Schriftsteller, Journalist, dachte nicht an Weiteres die Juden. Aber meine Erfahrungen, Beobach= tungen, der wachsende Druck des Antisemitismus zwangen mich zur Sache. Gut. Legitimirt bin ich also. Auf die Geschichte der Juden, mit der ich anfangen sollte, gehe ich nicht ein. Sie ist be= kannt. Nur Eins muss ich hervor­heben. Durch unsere zweitausendjährige Verstreuung sind wir ohne einheitliche Leitung unserer Politik ge= wesen. Das aber halte ich für unser Haupt= unglück. Das hat uns mehr geschadet, als alle Verfolgungen. Daran sind wir innerlich zu Grunde gegangen, verlumpt. Denn es war Niemand (xx)  da, der uns — wäre es auch nur aus monarchischem Eigennutz — zu rechten Männern erzogen hätte. Im Gegentheil. Zu allen schlechten Gewerben wurden wir hingedrängt, im Ghetto festgehalten,

You too originally did not plan to become a patron of the Jews. You were a banker and made big business deals; you ended up devoting your time and your fortune to the cause of the Jews.

 

Similarly, at the beginning I was a writer and a journalist, with no thought of the Jews. But my experiences and observations, the growing pressure of anti-Semitism compelled me to interest myself in the problem.

 

“All right. So much for my credentials.

 

“I won't go into the history of the Jews, although I intended to start with it. It is well known. There is only one point I must emphasize. Throughout our two thousand years of dispersion, we have been without unified political leadership. I regard this as our chief misfortune. It has done us more harm than all the persecutions. This is why we have inwardly gone to rack and ruin. For there has been no one to train us to become real men, even if only out of imperial selfishness. On the contrary, we were pushed into all the inferior occupations, we were locked up in ghettos 

 הרי גם אתה לא חשבת בראשיתם של הדברים שתהיה פַּטרון של היהודים. היית בנקאי, עשית עסקים גדולים, ובסופו של דבר אתה נותן את כספך ואת זמנך לעניין היהודים.

אף אני מראשיתי הייתי סופר, עיתונאי, לא נתתי את דעתי על היהודים. אלא שנסיונותי, הסתכלויותי, הלחץ הגובר של האנטישמיות — כל אלה כפו עלי לעסוק בעניין.

טוב, הנה כבר יש לי לגיטימציה.

בתולדות היהודים, שבהן הייתי צריך לפתוח את דברי, לא אדון. הדברים ידועים. רק דבר אחד אני צריך להעלות. בגלל הפיזור שלנו בן אלפיים השנים נותרנו בלי הנהגה מאוחדת של הפוליטיקה שלנו. זה בעיני אסוננו העיקרי שגרם לנו יותר נזק משגרמו לנו הרדיפות. הדבר שגרם לנו להיהרס מבפנים ולהסתאב, שכן לא היה בנמצא איש שיעשה אותנו לאנשים ראויים לשמם — ולו רק לתועלתו האישית של שליט כלשהו. ההיפך הוא הנכון. דחפו אותנו לכל מיני עיסוקים מגונים, החזיקו אותנו בגטו,

P. 33